Mijn eerste blog van 2016, ik zou jullie eigenlijk allemaal gelukkig nieuwjaar moeten wensen maar ik vind dit toch wel een beetje heel erg laat dus bij deze skip ik dat gedeelte maar even.

Afgelopen 2 maanden waren groot, er gebeurde veel en had het dan ook eigenlijk wel een beetje te druk om een verhaal te schrijven, so sorry for this!

Ik begin maar gewoon even met de grootste verandering, vanaf begin Februari woon ik niet meer bij mijn orginele gastgezin. Het kwam er op neer dat mijn ex- hostmam het teveel vond om mij in het huis te hebben en we hebben dan ook besloten dat het beter voor iedereen zou zijn als ik niet langer meer bij ze in huis zou verblijve. De afgelopen 2 weken heb ik bij een vriendin geslapen. Zij en haar moeder komen orspronkelijk uit Frankrijk, dus het was heel leuk om de Europese cultuur en gewoontes weer even om me heen te hebben. In deze weken zochten we naar een nieuwe host family voor mij. Toen een vriendin van mij hoorde wat er aan de hand was heeft ze het gelijk met der ouders er over gehad en ze hebben besloten dat ik de rest van mijn tijd daar kan wonen, ik was zo blij toen ik dit hoorde, tranen van vreugde waren zeker aanwezig! Ik ga dit weeken een weekje naar Hawaii om daar lekker vakantie te vieren, na deze week verhuis ik naar mijn nieuwe familie, om daar een geweldige tijd te gaan hebben.

Een andere verandering is dat basketbal seizoen afgelopen is. Het werd afgesloten met een senior night. Dat is de avond dat wij de laatste home game haddne. Voor dat de game begon liepen alle seniors uit ons team over the court naar voren samen met hun ouders, er werden dan wat dingen over ons omgeroepen, bijvoorbeeld wie onze ouders en broertjes en zusjes zijn, wat onze beste moment waren van het seizoen etc. Daarna hadden we een 'feest' met het team als afscheid, we kunnen dit absoluut niet vergelijken met een Nederlands feest maar gezellig was het zeker wel! Oh wat ga ik deze meiden missen.

Nu dat basketbal is afegelopen, ben ik deze week begonnen met mijn derde en laatste sport hier; track and field. Dat is de engelse naam voor atletiek. Ik heb besloten om me te gaan focussen op korte afstanden, dus 100, 200 en 400 meter. Nu heb ik dit nog nooit eerder gedaan maar ik heb er erg veel zin in! Ook hebben we echt weer een super leuke groep met meiden, en voor het eerst ken ik ze ook echt allemaal haha. Ik begin helemaal ingeburgert te zijn.

Terwijl ik dit schrijf zit ik al 182 dagen in Amerika, aan de ene kant lijkt dit echt een eeuwigheid en heb ik het gevoel dat ik al een jaar niet meer in Nederland ben geweest. Aan de andere kant heb ik het gevoel dat ik hier pas 2 maanden ongeveer ben gekomen in plaats van 6. Ik ben helaas al dik over de helft van mijn exchange jaar. So offense guys, I love you all maar ik ben zeker nog niet klaar om terug te komen! En er wordt altijd gezegd dat vanaf de tweede helft van je jaar alles beter gaat, je bent dan echt ingeburgerd, je beheerst de taal, iedereen kent je, alles gaat beter en vanzelf. En dat kan ik niet ontkennen. Alles gaat inderdaad beter, sneller en vanzelf. Ik denk ook helemaal in Engels nu.

Om mijn verblijf helemaal geweldig te maken hebben mijn ouders besloten om me op te komen zoeken hier in Amerika! Samen met mijn broer vliegen ze naar Chicago op 25 Maart, we gaan daar dan een paar dagen verblijven, om dan een auto te huren en met zijn vieren terug te rijden naar Charles City om daar nog een paar dagen door te brengen. I CAN'T WAIT!

Kusjes,

Maartje

“We leave something of ourselves behind when we leave a place, we stay there, even though we go away. And there are things in us that we can find again only by going back there.”